Μήνας: Μάιος 2016

Α.Π. Τ.Κ.Ε.: 74/15.04.2016
«Απουσία κανόνων και ρυθμίσεων για τις μισθώσεις τουριστικών ακινήτων πλατφόρμας Airbnb».
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΑΥΤΟΤΕΛΕΣ ΤΜΗΜΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ

Ταχ. Δ/νση: Λ. Αμαλίας 12
Τ.Κ. 105 57 – Αθήνα
Πληρ.: Βασίλης Λεβαντίδης
Τηλ.: 210 3736026
FAX: 210 3229558

Αθήνα, 05.05.2016

Α.Π. Τ.Κ.Ε.: 74/15.04.2016

Email: koinovouleytikos@mintour.gr
Θέμα: «Απουσία κανόνων και ρυθμίσεων για τις μισθώσεις τουριστικών ακινήτων πλατφόρμας Airbnb».
Σχετ.: Η με Α.Π. 4750/13-04-2016 Ερώτηση του Βουλευτή κ. Κώστα Κατσαφάδου.
Σε απάντηση του ανωτέρω σχετικού εγγράφου που κατέθεσε στη Βουλή των Ελλήνων ο Βουλευτής κ. Κώστας Κατσαφάδος, σας ενημερώνουμε ότι:

Η μέχρι πρότινος ισχύουσα νομοθετική ρύθμιση περί τουριστικής μίσθωσης κατοικιών από ιδιώτες (και μέσω διαδικτύου) εισήχθη με την παρ. 7 του άρθρου 2 του ν. 2160/1993 «Ρυθμίσεις για τον Τουρισμό και άλλες διατάξεις» (Α’ 118). Στην εν λόγω διάταξη οριζόταν ότι «Δεν θεωρούνται τουριστικά καταλύματα τα ακίνητα, τα οποία αποδεδειγμένα εκμισθώνονται εν όλω ή εν μέρει για προσωρινή διαμονή του ίδιου του μισθωτή με μίσθωμα που ορίζεται κατά μήνα, είτε συνολικά για όλη τη διάρκεια της μίσθωσης, εφόσον η μίσθωση υπερβαίνει τις ενενήντα (90) ημέρες».
Συνεπώς, πρόθεση του νομοθέτη ήταν να καθιερώσει τεκμήριο, σύμφωνα με το οποίο η μίσθωση ενός καταλύματος για λιγότερο από 90 ημέρες (στη συνέχεια το όριο αυτό μειώθηκε στις 30 ημέρες) θα θεωρείτο «τουριστική» και θα υπαγόταν στις διατάξεις της τουριστικής νομοθεσίας.

Σημειώνεται ότι σε αυτή την περίπτωση ίσχυαν επιπρόσθετα τα όσα παγίως προβλέπονται για τη νόμιμη λειτουργία του συνόλου των τουριστικών καταλυμάτων, ήτοι η υποχρέωση λήψης Ειδικού Σήματος Λειτουργίας (Ε.Σ.Λ.) αλλά και εγγραφής στο Μητρώο Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΜΗ.Τ.Ε.). Διευκρινίζεται ότι, παρ’ όλο που με τη χρήση της λέξης «ακίνητο» καταδεικνύεται η πρόθεση του νομοθέτη να συμπεριλάβει όλες τις κατηγορίες καταλυμάτων στην ως άνω ρύθμιση, εν τοις πράγμασι προκύπτει ότι στο ρυθμιστικό της πλαίσιο ενέπιπταν μόνο τα μη κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα κατά την έννοια της παρ. 2.β του άρθρου 1 του ν. 4276/2014 (Α’ 155), δηλ. τα αυτοεξυπηρετούμενα καταλύματα (τουριστικές επιπλωμένες κατοικίες και τουριστικές επιπλωμένες επαύλεις-βίλες) και τα ενοικιαζόμενα επιπλωμένα δωμάτια-διαμερίσματα, καθώς για I τα κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα έχουν θεσπιστεί ειδικότερες ρυθμίσεις δόμησης και vj λειτουργίας οι οποίες και κατισχύουν τυχόν γενικότερων, όπως της παρούσας.

Επιπροσθέτως, με τη διάταξη της παρ. 4 της υποπαρ. Α.3, του άρθρου 2 του ν. 4336/2015 «Συνταξιοδοτικές διατάξεις – Κύρωση του Σχεδίου Σύμβασης Οικονομικής Ενίσχυσης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και ρυθμίσεις για την υλοποίηση της Συμφωνίας Χρηματοδότησης» (Α’ 94), προβλέφθηκε η κατάργηση του χρονικού ορίου των τριάντα (30) ημερών για το χαρακτηρισμό μίας μίσθωσης ως τουριστικής με έναρξη ισχύος την 1η Νοεμβρίου 2015. Πιο συγκεκριμένα, με την ως άνω διάταξη καταργήθηκε η έννοια της τουριστικής μίσθωσης κατοικιών από ιδιώτες, με αποτέλεσμα όλες οι μισθώσεις μη τουριστικών καταλυμάτων, πλέον να θεωρούνται «αστικές», υπαγόμενες συλλήβδην στις γενικές διατάξεις περί μισθώσεων του Αστικού Κώδικα.

Δεδομένων των ανωτέρω, ιδιοκτήτης ακινήτου που φέρει τα χαρακτηριστικά και πληροί τις προδιαγραφές ενοικιαζόμενων επιπλωμένων δωματίων-διαμερισμάτων (ΕΕΔΔ), από την 1η Νοεμβρίου 2015 δεν υπόκειται σε υποχρέωση εφοδιασμού με το Ειδικό Σήμα Λειτουργίας. Το ίδιο ισχύει και για τα ακίνητα που φέρουν τα χαρακτηριστικά και πληρούν τις προδιαγραφές αυτοεξυπηρετούμενων καταλυμάτων, με την επιφύλαξη των όσων ορίζονται στο άρθρο 46 του ν. 4179/2013 (Α’ 175) περί τουριστικών επιπλωμένων επαύλεων.

Σε όλες τις ως άνω περιγραφείσες περιπτώσεις ο ιδιοκτήτης δύναται πλέον να προβαίνει ελεύθερα, ακόμα και για βραχυχρόνιο διάστημα, στην αστική μίσθωση του ακινήτου του. Σημειώνεται, ωστόσο, ότι βάσει των άρθρων 21, 39 και 40 του ν. 4172/2013 (Α’ 167), καθώς και βάσει της υπ’ αριθμ. ΠΟΛ. 1069/2015 ερμηνευτικής εγκυκλίου, η παροχή οποιασδήποτε υπηρεσίας από τον εκμισθωτή κατά την αστική εκμίσθωση ακινήτου (π.χ. καθαριότητα, φύλαξη κ.λπ.) καθιστά το παραγόμενο εισόδημα ως εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα, το οποίο υπόκειται στις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις της φορολογικής νομοθεσίας του Υπουργείου Οικονομικών.

Σε κάθε περίπτωση διευκρινίζεται ότι η κατάργηση του χρονικού ορίου των 30 ημερών για το χαρακτηρισμό μίας μίσθωσης ως «τουριστικής» δεν συνεπάγεται σε καμία περίπτωση την κατάργηση των ενοικιαζόμενων δωματίων-διαμερισμάτων (ΕΕΔΔ) ως τουριστικών καταλυμάτων. Συγκεκριμένα, ιδιώτης που επιθυμεί να προβεί στην εκμετάλλευση ενοικιαζόμενων δωματίων- διαμερισμάτων ως τουριστικών καταλυμάτων του άρθρου 1 του ν. 4276/2014 (Α’ 155) θα αδειοδοτείται από τις κατά τόπο αρμόδιες αδειοδοτικές και ελεγκτικές αρχές, ήτοι τις Περιφερειακές Υπηρεσίες Τουρισμού (Π.Υ.Τ.), λαμβάνοντας το προβλεπόμενο Ειδικό Σήμα Λειτουργίας (Ε.Σ.Λ.). Επίσης, οι τουριστικές επιπλωμένες κατοικίες και επαύλεις που λειτουργούν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 46 του ν. 4179/2013, όπως ισχύει, και της υπ’ αριθμ. 27715/29.11.2013 (Β’ 3118) Υπουργικής Απόφασης, όπως ισχύει, θα μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν υπό αυτό το καθεστώς, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες προϋποθέσεις.

Συνεπεία των ανωτέρω και έχοντας επίγνωση των δυσκολιών που συνεπάγονται από την κατάργηση του ορίου των 30 ημερών, οι υπηρεσίες του Υπουργείου μας συνεργάσθηκαν με την αρμόδια Διεύθυνση Εφαρμογής Φορολογικής Πολιτικής και Νομοθεσίας αλλά και τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων του Υπουργείου Οικονομικών, όσο και με εκπροσώπους του τεχνικού κλιμακίου (fiscal team) των Θεσμών, με σκοπό την προώθηση νομοθετικής ρύθμισης του ως άνω ζητήματος από το Υπουργείο Οικονομικών.

Σε κάθε περίπτωση σας ενημερώνουμε ότι το Υπουργείο μας έχει αναδείξει το θέμα σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, ενημερώνοντας τους συναρμόδιους κυβερνητικούς και κρατικούς φορείς και βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τις υπηρεσίες του συνερωτώμενου και καθ’ύλην αρμοδίου Υπουργείου Οικονομικών, στις ρυθμιστικές αρμοδιότητες του οποίου εμπίπτουν ζητήματα φορολογικής πολιτικής, διατυπώνοντας συγκεκριμένες προτάσεις αναφορικά με τη συνολική αντιμετώπιση των επιπτώσεων της οικονομίας του διαμοιρασμού, την πάταξη της φοροδιαφυγής αλλά και την δίκαιη αντιμετώπιση και οικονομική ελάφρυνση των τουριστικών επιχειρήσεων.

Αριθ. πρωτ.: ΔΕΑΦ Β 1069397 ΕΞ 2016/26.4.2016
Μη εφαρμογή των διατάξεων της περ. β’ του άρθρου 23 του ν. 4172/2013 στην περίπτωση ταμειακής εξόφλησης συναλλαγών με επιχειρήσεις προμήθειας ηλεκτρικού ρεύματος και νερού
Αθήνα, 26 Απριλίου 2016
Αριθ. Πρωτ. ΔΕΑΦ Β 1069397ΕΞ 2016

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΣΟΔΩΝ
ΓΕΝΙΚΗ Δ/ΝΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΑΜΕΣΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ: Β

Ταχ. Δ/νση: Κ. Σερβίας 10
Ταχ. Κώδικας: 101 84 Αθήνα
Πληροφορίες: Φ. Φανάρα
Τηλέφωνο: 210-3375456
ΦΑΞ: 210-3375001

ΘΕΜΑ: Μη εφαρμογή των διατάξεων της περ. β’ του άρθρου 23 του ν. 4172/2013 στην περίπτωση ταμειακής εξόφλησης συναλλαγών με επιχειρήσεις προμήθειας ηλεκτρικού ρεύματος και νερού.

Με αφορμή προφορικά και γραπτά αιτήματα που έχουν υποβληθεί στην υπηρεσία μας, αναφορικά με το πιο πάνω θέμα και σε συνέχεια του αριθ. πρωτ. ΔΕΑΦΒ 1139502 ΕΞ 2015/26.10.2015 εγγράφου μας, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:

1. Με τις διατάξεις του άρθρου 22 του ν. 4172/2013 ορίζεται ότι κατά τον προσδιορισμό του κέρδους από επιχειρηματική δραστηριότητα, επιτρέπεται η έκπτωση όλων των δαπανών, με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 23 του Κ.Φ.Ε., οι οποίες: α) πραγματοποιούνται προς το συμφέρον της επιχείρησης ή κατά τις συνήθεις εμπορικές συναλλαγές της, β) αντιστοιχούν σε πραγματική συναλλαγή και η αξία της συναλλαγής δεν κρίνεται κατώτερη ή ανώτερη της αγοραίας, στη βάση των στοιχείων που διαθέτει η Φορολογική Διοίκηση, γ) εγγράφονται στα τηρούμενα βιβλία απεικόνισης των συναλλαγών της περιόδου κατά την οποία πραγματοποιούνται και αποδεικνύονται με κατάλληλα δικαιολογητικά.

2. Περαιτέρω, με τις διατάξεις της περ. β’ του άρθρου 23 του ν. 4172/2013 ορίζεται ότι δεν εκπίπτει κάθε είδους δαπάνη που αφορά σε αγορά αγαθών ή λήψη υπηρεσιών αξίας άνω των πεντακοσίων (500) ευρώ, εφόσον η τμηματική ή ολική εξόφληση δεν έγινε με τη χρήση τραπεζικού μέσου πληρωμής.

3. Με την ΠΟΛ.1216/1.10.2014 εγκύκλιό μας, με την οποία κοινοποιήθηκαν οι ανωτέρω διατάξεις, διευκρινίσθηκε, μεταξύ άλλων, ότι στην έννοια της αγοράς των αγαθών και της λήψης των υπηρεσιών εμπίπτουν οι αγορές πρώτων και βοηθητικών υλών, εμπορευμάτων, υλικών, παγίων κ.λπ., οι πάσης φύσεως δαπάνες της επιχείρησης καθώς και οι πάσης φύσεως υπηρεσίες που λαμβάνει η επιχείρηση, με την προϋπόθεση ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 22 του ν. 4172/2013 και δεν εμπίπτουν σε κάποια από τις λοιπές περιπτώσεις του παρόντος άρθρου. Επίσης, διευκρινίσθηκε ότι η μη εξόφληση των ως άνω δαπανών με τη χρήση τραπεζικού μέσου πληρωμής δεν συνιστά, από μόνη της, εικονικότητα ως προς τη συναλλαγή και δεν έχει ως αποτέλεσμα τον προσδιορισμό του εισοδήματος σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 28 του ιδίου νόμου, εφόσον δεν συντρέχουν και άλλοι λόγοι.

Περαιτέρω, οι δαπάνες που έχουν πραγματοποιηθεί εντός του φορολογικού έτους αλλά δεν έχουν εξοφληθεί στο έτος αυτό, κρίνονται οριστικά, ως προς την εκπεσιμότητά τους, στο φορολογικό έτος που θα λάβει χώρα η εξόφληση αυτών. Στην περίπτωση που στο έτος εξόφλησης των δαπανών διαπιστωθεί ότι οι δαπάνες αυτές εξοφλήθηκαν χωρίς να γίνει χρήση τραπεζικού μέσου πληρωμής (π.χ. με μετρητά), η επιχείρηση υποχρεούται να υποβάλλει τροποποιητική δήλωση του φορολογικού έτους εντός του οποίου πραγματοποιήθηκε η συναλλαγή, προσθέτοντας τα ποσά αυτών των δαπανών ως θετική λογιστική διαφορά.

4. Με αφορμή ερωτήματα που είχαν υποβληθεί στην υπηρεσία μας με βάση τα οποία πολλές επιχειρήσεις εξοφλούν τους λογαριασμούς προμήθειας ηλεκτρικού ρεύματος και νερού στα ταμεία των επιχειρήσεων, είτε πρόκειται για λογαριασμούς ληξιπρόθεσμους ή όχι, είτε πρόκειται για οφειλές που έχουν ενταχθεί σε καθεστώς διακανονισμού, η υπηρεσία μας με το αριθ. πρωτ. ΔΕΑΦΒ 1139502 ΕΞ 2015/26.10.2015 έγγραφό της διευκρίνισε ότι «δεν μπορεί να γίνει δεκτό το αίτημα περί φορολογικής έκπτωσης των δαπανών που αφορούν σε προμήθεια ηλεκτρικού ρεύματος και νερού από ΔΕΚΟ ή δημοτικές επιχειρήσεις σε περίπτωση εξόφλησής τους στα ταμεία τους, καθόσον με τις διατάξεις του άρθρου 23 του ν.4172/2013 δεν ορίζονται εξαιρέσεις που αφορούν σε αγορά αγαθών ή λήψη υπηρεσιών και περαιτέρω, η εξόφληση ληξιπρόθεσμων και μη λογαριασμών μπορεί να πραγματοποιείται με τη χρήση του ηλεκτρονικού κωδικού πληρωμής στο ταμείο των τραπεζών, στα μηχανήματα αυτόματων συναλλαγών των τραπεζών, στις αυτόματες ταμειακές μηχανές (ATM) και μέσω internet (e-banking)».

5. Η εξόφληση των υπόψη δαπανών στα ταμεία (γκισέ) των επιχειρήσεων δεν θέτει εν αμφιβόλω τη διενέργεια πραγματικής ως προς το ύψος συναλλαγής, αφού οι εν λόγω επιχειρήσεις εκδίδουν παραστατικά με βάση καθορισμένη τιμολογιακή πολιτική και γενικούς όρους συναλλαγών στους οποίους προσχωρεί ο καταναλωτής.

6. Κατόπιν των ανωτέρω και για τη διευκόλυνση πλήθους συναλλαγών των καταναλωτών, οι δαπάνες για την προμήθεια ηλεκτρικού ρεύματος και νερού που εξοφλούνται στα ταμεία (γκισέ) των επιχειρήσεων καθώς και στα συμβεβλημένα καταστήματα που πραγματοποιούν εισπράξεις για λογαριασμό τους, εφόσον αποδεικνύονται από τα κατάλληλα δικαιολογητικά τα οποία φέρουν τα στοιχεία του πελάτη, με την παρούσα γίνεται δεκτό ότι αναγνωρίζονται φορολογικά ως εκπιπτόμενες επιχειρηματικές δαπάνες από το χρόνο έναρξης ισχύος του ν.4172/2013, μη εφαρμοζομένων των διατάξεων της περ. β’ του άρθρου 23 του ν. 4172/2013 και ανακαλούμενων των όσων αναφέρονται στο αριθ. πρωτ. ΔΕΑΦΒ 1139502 ΕΞ 2015/26.10.2015 έγγραφό μας.

Ακριβές Αντίγραφο
Η Προϊσταμένη του Αυτοτελούς Τμήματος Διοίκησης

Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΣΟΔΩΝ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΙΤΣΙΛΗΣ