Κοστολόγηση
Ο ορισμός της κοστολόγησης είναι ο εξής: Κοστολόγηση είναι το σύνολο των συστηματικών εργασιών που αποβλέπουν στη συγκέντρωση, στην ταξινόμηση, στην καταγραφή και στον κατάλληλο επιμερισμό των δαπανών, έτσι ώστε να προσδιοριστεί το κόστος των υπηρεσιών, των διαδικασιών και των λοιπών λειτουργιών μιας επιχείρησης.
Ως εκ τούτου, η λανθασμένη κοστολόγηση των παρεχόμενων υπηρεσιών, εμπορευμάτων και προϊόντων μπορεί να αποβεί καταστρεπτική για την επιχείρηση σας. Η κοστολόγηση αυτή καθαυτή, αποτελεί ξεχωριστό κομμάτι στη λογιστική επιστήμη και απαιτεί ειδικές γνώσεις.
Τα είδη κοστολόγησης που μπορούν να χρησιμοποιηθούν είναι τα εξής: Κοστολόγηση κατά δραστηριότητα (Activity Based Costing – ABC), Εξωλογιστική κοστολόγηση, Εσωλογιστική κοστολόγηση, Πρότυπο κόστος κτλ.
Η επιλογή της κατάλληλης μεθόδου, είναι κρίσιμη για την ορθή κοστολόγηση. Ακόμα πιο κρίσιμη, ωστόσο, είναι η σωστή εύρεση των κλειδιών μερισμού στα γενικά βιομηχανικά έξοδα.
Το γραφείο μας μπορεί να σας παρέχει:
· Υπηρεσίες κοστολόγησης προϊόντων ή/και υπηρεσιών
· Αναδιοργάνωση επιχειρήσεων
Παραδείγματα εργασιών μας μπορείτε να δείτε εδώ.
Λόγω του δυσνόητου, των διαφορών, των εννοιών κόστος, έξοδο, δαπάνη σας παρουσιάζουμε τους ορισμούς βάση του ΕΓΛΣ (Ελληνικό Γενικό Λογιστικό Σχέδιο). πηγή
Ομοιότητες και διαφορές κόστους, εξόδου, δαπάνης
Οι βασικές ομοιότητες και διαφορές των εννοιών κόστους, εξόδου, δαπάνης, χαρακτηρίζονται και από τα ακόλουθα:
α. Το κόστος, ως τη στιγμή που θα εκπνεύσει, αποτελεί στοιχείο του ενεργητικού, ενώ το έξοδο, από τη στιγμή που θα δημιουργηθεί, αποτελεί στοιχείο διαμορφωτικό των αποτελεσμάτων της χρήσεως μέσα στην οποία πραγματοποιείται.
β. Το έξοδο, έστω και στιγμιαία, προϋπάρχει σαν κόστος, ενώ δεν ισχύει το αντίστροφο.
γ. Το κόστος σαν επένδυση που δημιουργείται, είτε μέσα σε μία χρήση, είτε μέσα σε περισσότερες, μέχρις ότου εκπνεύσει, κατά κανόνα αλλάζει μορφές. Αυτό π.χ. παρατηρείται στην περίπτωση που το κόστος ενός μηχανήματος μετατρέπεται σε κόστος παραγωγής των προϊόντων μέσα στη διάρκεια πολλών χρήσεων (με τη διενέργεια αποσβέσεων) ή στην περίπτωση που το κόστος μιας πρώτης ύλης μετατρέπεται σε κόστος παραγωγής έπειτα από τη βιομηχανοποίησή της. Τελικά, στα παραδείγματα αυτά, το κόστος του έτοιμου προϊόντος εκπνέει με τη μετατροπή του σε έξοδο όταν το προϊόν αυτό πωλείται, είτε στην ίδια, είτε στις επόμενες χρήσεις από εκείνη που παράγεται.
δ. Το έξοδο σχηματίζεται από το κόστος που, μέσα σε μία χρήση, εκπνέει και αποτελεί ένα αυτοτελές μέγεθος που συσχετίζεται με το έσοδο για τον προσδιορισμό του αποτελέσματος, με βάση την ισότητα:
ΕΣΟΔΑ Χρήσεως – ΕΞΟΔΑ Χρήσεως = ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Χρήσεως (±)
Τα έξοδα της χρήσεως σχηματίζονται από το κόστος κτήσεως ή παραγωγής των πωλημένων, αυξημένο με το κόστος των λειτουργιών διοικήσεως, διαθέσεως, χρηματοοικονομικής και ερευνών – αναπτύξεως, που δεν έχει ενσωματωθεί στο κόστος παραγωγής.
ε. Η δαπάνη συνδέεται με το κόστος πάγιας ή τρέχουσας μορφής μόνο σαν ενέργεια ή διαδικασία πραγματοποιήσεώς του. Δεν είναι έννοια διαφορετική από τις έννοιες του κόστους και του εξόδου. Αποτελεί απλώς τη μία από τις δύο εξωτερικές όψεις αυτών, δηλαδή τη συγκεκριμένη ενέργεια πραγματοποιήσεώς τους (όπως π.χ. απόφαση επενδύσεως ή διακανονισμός αξίας) και την αριθμητική έκφρασή τους.
